സഞ്ചാരം

ഇടുങ്ങിയ മുറി
തീച്ചൂട്
കുക്കറിലെ സമയനിഷ്ഠകള്‍
മസാലയിലെ കണിശങ്ങള്‍
വേവിന്റെ മനക്കണക്ക്
നോവിന്‍ അടയിരുപ്പ്
തീന്‍ മേശയില്‍
പാത്രങ്ങളുടെ
ചെസ്സ് കളി
ജയിക്കുന്ന വിഭവത്തിന്‍ വൈഭവം

കുതറിമാറാന്‍ ഒരു ജനവാതില്‍
വതിലിനപ്പുറം
എന്റെ സഞ്ചാരപഥം
ലിഫ്റ്റിന്റെ അക്കങ്ങളില്‍ കുടുങ്ങാതെ
വാതിലിന്‍ മുരള്‍ച്ച കേള്‍ക്കാതെ
ഞാനൂര്‍ന്നു പോകുന്നു
നഗരം ചുറ്റി വരുന്നു
കാഴ്ചകള്‍ കാണുന്നു

ആരുമീ മുഖം തിരിച്ചറിയുന്നില്ല
എവിടെയോ
കണ്ടത്
മറന്നത്
ക്ലാവു പിടിച്ചത്
മരിച്ചു പോയത്.....



തിരിച്ചു വന്നെന്റെ
കാഴ്ചയുടെ വാണിഭങ്ങള്‍
വലിച്ചെറിയുന്നു,പൂട്ടിവെക്കുന്നു.


ആരും എന്നെ സംശയിക്കില്ല
ശരീരം ഇവിടെ മടക്കിവെച്ചിരിക്കുന്നു.

പെണ്ണരുവി

എപ്പോഴും ഒരു നദി
എന്റെ ഹൃദയത്തിലുണ്ട്
അണകള്‍ എത്ര കെട്ടിയാലും
അത് പ്രകമ്പനം കൊള്ളുന്നില്ല
ചകിതമായ കാല്‍ വെപ്പുകളോടെ
നീ തൊടുമ്പോള്‍
അത് നിറഞ്ഞു കവിയുന്നു
വിദൂരമായ ഒരോര്‍മ്മയില്‍ നീ മായുമ്പോള്‍
ഓളങ്ങളെ അത് അണച്ചു പിടിക്കുന്നു.
കാറ്റായ് നീ മൂളുമ്പോള്‍
കവിതയായ് അത് പാടുന്നു
പറവയായ് നീ പാറുമ്പോള്‍
ആരവമായത് പൊങ്ങുന്നു
നിന്റെ നിശബ്ദതയെ
ആഴങ്ങളായി അതുള്‍ക്കൊള്ളുന്നു
നിന്റെ വാചാലതയെ
നിഗൂഢമാനന്ദമാക്കുന്നു
കവിതയെന്ന് വിളിച്ചാലോ
നര്‍ത്തനമായത് ഉണരുന്നു
മതിയെന്നാണാജ്ഞയെങ്കില്‍
ഒഴുക്കായത് തുടരുന്നു.
വേനലായ് നീ പടരുമ്പോള്‍
മേഘമായത് പൊങ്ങുന്നു
മകളായ് നീ മാറുമ്പോള്‍
അമ്മയായത് വളരുന്നു............